Een nieuwe, met overgrote meerderheid aangenomen resolutie van de Raad van Europa roept lidstaten op om het gebruik van technologieen voor publieke gezondheid deel te laten uitmaken van een alomvattende nationale epidemiologische strategie. Op zoek naar een evenwicht tussen Privacy en Weten of iets werkt.

De resolutie van de Raad van Europa werd in januari met overweldigende meerderheid aangenomen. Doel is de publieke waarden privacy en transparantie over effectiviteit van onder meer tracing applications sterker met elkaar te verbinden. Ik mocht de Raad hierin adviseren. De afgelopen jaren heb ik samen met een geweldige groep collega-wetenschappers in binnen- en buitenland mogen werken aan de monitoring en evaluatie van zogenaamde contact tracing applications voor de coronapandemie. In Nederland heette die applicatie CoronaMelder. Misschien herinner je je die nog wel.

Een berucht pad

Eerst maar eens iets vertellen over waar ik blij mee ben. Het lukte ons uiteindelijk als een van de weinige landen in de wereld om de impact op de publieke gezondheid, hoe gering ook, duidelijk te krijgen. Ondanks dat de weg naar duidelijkheid liep via het beruchte pad van Willem Elsschot. Je kent het vast wel, dat pad tussen droom en daad, waar wetten in de weg staan en praktische bezwaren. Maar toch, het lukte ons.

Dan iets waar ik minder blij mee ben. Het duurde naar mijn mening veel en veel te lang voordat we konden onderbouwen of CoronaMelder wel of niet werkte. Hield de CoronaMelder nu wel of niet daadwerkelijk de verspreiding van het virus tegen? Te lang kon ik daardoor ook de twijfels niet wegnemen bij de vele sceptici die meededen aan het publieke debat. Wat naar mijn inschatting mede van invloed was op de manier hoe mensen dachten over hoe (niet) effectief CoronaMelder was. Wat vervolgens weer zijn invloed had op hoeveel mensen CoronaMelder (niet) geinstalleerd hadden, en zich ook (niet) hielden aan de maatregelen.

Deze versturen we 3-4x per jaar.